Rząd Donalda Tuska pracuje nad nową wersją ustawy o dostępie cudzoziemców do rynku pracy, mającej pozwolić na jeszcze łatwiejsze ściąganie...
Read More
Europejski nacjonalizm wobec amerykańskiego imperializmu
Za umowny początek amerykańskiego imperializmu można uznać przystąpienie USA do I wojny światowej. Amerykanie zrezygnowali wówczas ze swojej prawie stuletniej doktryny izolacjonizmu i nieingerencji w sprawy europejskie. Od tamtej pory z każdym rokiem ich pozycja na świecie rosła, aż do momentu uzyskania całkowitej dominacji po zakończeniu Zimnej Wojny.
Imperialna polityka Stanów Zjednoczonych niesie negatywne konsekwencje i te postaramy się ukazać. Na różnego rodzaju forach politycznych często padają pytania, dlaczego nacjonaliści nie popierają USA. Przecież ten kraj jest ostoją cywilizacji zachodniej (...) Czytaj dalej...
Ani Łukaszenka, ani opozycja – głos nacjonalisty z Białorusi
Prezydent Łukaszenka bądź demokratyczna opozycja białoruska – w taki sposób media świadomie lub nieświadomie prezentują „kwestię białoruską”, w pełni popierając i sympatyzując z tą drugą opcją. Nacjonaliści zaś, przyzwyczajeni do medialnych kłamstw, często zaczynają bezrefleksyjnie brać stronę tych „pokrzywdzonych” przez bajkopisarskich działaczy politycznych. W efekcie tego – piękna, inspirująca mitologia, zgodnie z którą Białoruś – mimo wszelkich wad – pozostaje w dzisiejszym świecie ostatnią wysepką prawdziwego świata tradycyjnego, swoistą Utopią, rządzoną przez mądrego i samodzielnego Ojca narodu („Baćkę”). Łukaszenka postrzegany (...) Czytaj dalej...
Nacjonalistyczne squaty we Włoszech – historia ruchu CasaPound
Siłę włoskiego ruchu narodowo-rewolucyjnego, oprócz bogatej tradycji faszyzmu z lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku, tworzą obecnie setki różnorodnych inicjatyw społeczno-politycznych i kulturalnych. Bezowocność działalności parlamentarnej oraz klęska strategii terroryzmu sprawiły, że młodzi nacjonaliści zaczęli poszukiwać alternatywnych form aktywności. Najbardziej znaną z nich stało się tworzenie „centrów społecznych” – miejsc wspólnego życia i aktywizmu. Zanim jednak w 2003 doszło do powstania znanego w Polsce już od kilku lat ruchu CasaPound, włoskim nacjonalistom przyszło przebyć wiele trudów i niepowodzeń, często działając (...) Czytaj dalej...
Historia korsykańskiego nacjonalizmu
Korsyka to wyspa położona w basenie Morza Śródziemnego na południowy-wschód od Francji. Obecnie jest ona częścią Republiki Francuskiej, jednak przez wieki przechodziła kolejno we władanie Genui, Aragonii i Francji. Zamieszkujący wyspę Korsykanie posiadają własny język i historię sięgającą starożytności. Na wyspie wielokrotnie wybuchały powstania przeciwko obcym zarządcom. W 1755 powstańcy pod wodzą Pasquale’a Paoli wyzwolili wyspę i ogłosili niepodległość. Wolność nie trwała jednak długo. W 1769 roku po bitwie pod Ponte Novu władzę nad Korsyką objęła Francja. Na nową erę (...) Czytaj dalej...
Nowe czasy, nowy ruch
Wydaje się, że Autonomiczny Nacjonalizm na dobre już przyjął się w naszym kraju. Jednak od czasu do czasu widać różne internetowe pojękiwania na osoby tworzące ruch AN. Padają przeważnie pytania czy też zarzuty o przynależność AN do Ruchu Narodowego, czy też inaczej mówiąc – związek Autonomicznych Nacjonalistów z tradycją polskiego ruchu narodowego. Sytuację nowego ruchu porównać można w pewnym stopniu do powstania ONR w 1934 roku. Tak samo jak wtedy nowość wywołuje różnego rodzaju dyskusje, jak i spore kontrowersje. Podejście (...) Czytaj dalej...
Krótka historia Irlandzkiej Republikańskiej Armii
Historia Irlandzkiej Republikańskiej Armii zaczyna się na początku XX wieku, czasów “powstania wielkanocnego” w Irlandii. W drugi dzień świąt Wielkanocnych 1916 roku organizacja irlandzkich nacjonalistów pod nazwą Ochotnicy Irlandzcy, wespół z Armią Obywatelską Jamesa Conolly’ego, podjęła zbrojną walkę z angielskim okupantem. Powstańcy zajęli kilka ważnych budynków w mieście, w tym budynek dublińskiej poczty. Proklamowali oni utworzenie Republiki Irlandii. Powstanie, które w zamyśle bojowników miało objąć cały kraj, toczyło się jedynie na ulicach Dublina i zakończyło porażką po 6 dniach, pochłaniając (...) Czytaj dalej...
O Czarnym Szczurze i pewnej czcionce
Wielu z Was zauważyło zapewne na zagranicznych (francuskich, hiszpańskich, włoskich) stronach i portalach nacjonalistycznych rysunki przedstawiające Czarnego Szczura. Prawdopodobnie większość zdziwiła się, pytając co ten zwierzak ma wspólnego z nacjonalizmem i dlaczego stał się jednym z symboli narodowo-rewolucyjnej młodzieży? Postaram się to krótko wyjaśnić. Po roku 1968 francuskie uniwersytety zostały opanowane przez lewackich działaczy. W tym samym czasie nacjonalistyczni studenci utworzyli Groupe Union Défense (Zjednoczoną Grupę Obrony – GUD), która przez następne lata toczyła zażarte walki o panowanie na uniwersytetach (...) Czytaj dalej...
Kryzys liberalnego świata
Obecna Europa oraz jej polityczny i ekonomiczny system stały się teologiczną wiarą, skoncentrowanym dogmatem, założeniem, które jest przekonaniem samym w sobie. Takie stanowisko zajmują współcześni przedstawiciele i piewcy liberalnej demokracji z jej pojmowaniem świata, którym wydaje się, że w nią wierzą. Umawiają się, że wierzą w swe własne twierdzenia. Nam, reakcjonistom, przedstawia się, że błędy popełniają ci, co to wdrażają w praktyce, a nigdy nie ma ich w samym systemie. Że kryzys systemu jest przypadkowym zbiegiem okoliczności, jego skutek przenoszony (...) Czytaj dalej...
Roger Coudroy – europejski nacjonalista, bojownik o Wolną Palestynę
Wśród polskich i europejskich środowisk nacjonalistycznych, poparcie dla walki toczonej przez Palestyńczyków jest tematem obecnym od wielu lat. W przeciwieństwie do systemowej „prawicy” stojącej po stronie syjonistycznego reżimu, autentyczni nacjonaliści opowiadają się za wyzwoleńczymi dążeniami Narodu Palestyńskiego. Mimo to, mało kto zdaje sobie sprawę z wkładu europejskich nacjonalistów w walkę toczoną przez palestyński ruch narodowo-wyzwoleńczy. Jednym z przykładów współpracy w walce o wolność, jest postać Rogera Coudroy’a, nacjonalisty a zarazem pierwszego europejczyka, który zginął walcząc z bronią w ręku przeciw (...) Czytaj dalej...
O partiach, zmianach, lewicy i prawicy
W obecnych czasach skazani jesteśmy na partie polityczne. Tworzą one naszą rzeczywistość, oczywiście w największej mierze te, które wygrywają wybory. Problem z partiami politycznymi u nas jest taki, że ich nazwy się zmieniają, ale zachowania i w większej mierze liderzy – nie. Zdarza się, że dochodzi do przetasowań na scenie politycznej, ale większych zmian one nie przynoszą. Są to przeważnie jakieś sztuczne rozłamy, po których powstają nowe twory polityczne ze znanymi już wcześniej politykami. Poglądy u polityków w danych partiach (...) Czytaj dalej...
Roman Zencov: Jestem nacjonalistą, jestem socjalistą!
Zamieszczamy odpowiedź Romana Zencova, lidera rosyjskiego ruchu nacjonalistycznego Soprotivlenie, na zmanipulowane informacje, które pojawiły się w rosyjskojęzycznych massmediach w związku z wytycznymi władz Kraju ałtajskiego (do spółki z Federalną Służbą Bezpieczeństwa, następczynią KGB) dla dyrektorów placówek oświaty. Zarządzającym takimi placówkami zaleca się, aby nie dopuszczali członków ruchu Zencova do zajęć z młodzieżą w zakresie zdrowego i sportowego trybu życia. Artykuł, którego nie ma sensu w całości przytaczać, a z którego treścią można z braku zajęć zapoznać się TUTAJ, nie odbiega (...) Czytaj dalej...
Skąd w naszym ruchu Krzyż Celtycki?
Niedawne upublicznienie przez Narodowe Odrodzenie Polski rejestracji nowych partyjnych symboli, wśród których znalazł się m.in. Krzyż Celtycki, wywołało kolejną aferę w mediach oraz ponowną dyskusję wśród nacjonalistów i narodowców na temat tego symbolu. Podobna dyskusja, zarówno w główno-nurtowych stacjach telewizyjnych jak i na narodowych panelach dyskusyjnych, miała miejsce przed tegorocznym Marszem Niepodległości organizowanym przez Młodzież Wszechpolską i Obóz Narodowo-Radykalny. W przypadku obydwu spraw chętnie wysuwano i dalej wysuwa się jeden, można rzec standardowy argument: „Krzyż Celtycki jest symbolem rasistowskim i (...) Czytaj dalej...
