Wielu z Was zauważyło zapewne na zagranicznych (francuskich, hiszpańskich, włoskich) stronach i portalach nacjonalistycznych rysunki przedstawiające Czarnego Szczura. Prawdopodobnie większość zdziwiła się, pytając co ten zwierzak ma wspólnego z nacjonalizmem i dlaczego stał się jednym z symboli narodowo-rewolucyjnej młodzieży? Postaram się to krótko wyjaśnić.

Po roku 1968 francuskie uniwersytety zostały opanowane przez lewackich działaczy. W tym samym czasie nacjonalistyczni studenci utworzyli Groupe Union Défense (Zjednoczoną Grupę Obrony – GUD), która przez następne lata toczyła zażarte walki o panowanie na uniwersytetach i popularność wśród młodzieży (wówczas udało się to m.in. na wydziale prawa paryskiego uniwersytetu Assa). Jednym z współzałożycieli GUD był młody artysta-plastyk Jack Marchal. Marchal zauważył, że dotychczasowa propaganda nacjonalistyczna nie przynosiła zamierzonych rezultatów. Porównując przyciągające wzrok plakaty lewicy i nudne ulotki „dorosłych” partii nacjonalistycznych, Marchal postanowił opracować całkowicie nowe motywy graficzne na potrzeby propagandy GUD.

Za jeden z symboli Jack Marchal wykorzystał wizerunek Czarnego Szczura, inspirując się komiksem „Chlorofil” autorstwa lewicowego rysownika Raymonda Macherota. W komiksie Macherota czarne szczury odgrywają rolę negatywnych bohaterów, żyjąc w „anarcho-faszystowskiej” dyktaturze. Marchal uznał to za świetną alegorię do zbuntowanej młodzieży z GUD. Dodatkowo epitet „szczury” był używany przez lewaków w stosunku do członków GUD, co miało oznaczać odrodzenie się „faszystowskiej zarazy”. Znani ze specyficznego poczucia humoru i autoironii francuscy nacjonaliści szybko zaakceptowali to określenie. Od tej pory Czarny Szczur zaczął pojawiać się regularnie na plakatach rysowanych przez Jacka Marchala, tuż obok oficjalnego symbolu GUD – Krzyża Celtyckiego.

Marchal postanowił również opracować unikalną czcionkę, która przyciągałaby wzrok i wyróżniała plakaty nacjonalistów. Tak powstała czcionka zwana „La rata Negra”, cechująca się niezwykłym krojem liter. Symbol Czarnego Szczura i charakterystyczna czcionka szybko rozprzestrzeniły się po Zachodniej Europie. We Włoszech po raz pierwszy pojawiły się na winiecie kontrkulturowego pisma „La voce della fogna” („Głos rynsztoka””), wydawanego przez Marco Tarchi’ego, w Hiszpanii zaś zaadoptowane zostały przez tamtejszą grupę Bases Autonomas.

Odnośnie rysownika Jacka Marchala, warto również wspomnieć, że stał się on także prekursorem francuskiej sceny tożsamościowego rocka – RIF (Rock identitaire français) – wydając na początku lat 80-tych rockowy album „Nauka i Przemoc”.

NazRev

Czcionka opracowana przez Marchala:

Jedna z grafik propagandowych GUD:

Czytaj również: